ประวัติตำบลบางเกลือ

                                    ตำบลบางเกลือเดิม ชื่อบ้านมะพร้าว หรือชวดมะพร้าว  สร้างขึ้นในปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา ประมาณ พ.ศ.2270  หมู่บ้านตำบลบ้านมะพร้าว หรือชวดมะพร้าวนี้ ตามคำบอกเล่าต่อๆ กันมาว่า  แต่เดิมเป็นหมู่บ้านที่เจริญรุ่งเรือง มีบ้านเรือนอยู่หนาแน่นทั้ง 2 ฝั่งคลอง  แต่หมู่บ้านนี้เจริญรุ่งเรืองอยู่ประมาณ 30 – 40 ปีเท่านั้น กล่าวคือเจริญรุ่งเรืองอยู่ถึงประมาณ พ.ศ.2310  ก็กลับต้องเป็นหมู่บ้านร้าง  สาเหตุที่ต้องรกร้างว่างเปล่าก็เนื่องจากว่า ราษฎรในหมู่บ้านเกิดความแตกแยกความสามัคคีกัน  มีการฆ่าฟันล้างโคตรกันบ้าง มีขโมยและโจรชุกชุม  ประการสำคัญมีการลักเผาบ้านเรือนจนบ้านเรือน 2 ฝั่งคลองมอดไหม้หมด  ผู้คนต้องอพยพไปอยู่ยังถิ่นอื่น  อีกประการหนึ่งอาจเกิดจากอพยพหนีโรคระบาดอย่างร้างแรง คือ อหิวาตกโรค และไข้ทรพิษ  หรืออาจจะเป็นเพราะราษฎรได้ข่าวว่ากรุงศรีอยุธยาแตก  เกรงจะถูกจับเป็นเชลยจึงได้อพยพหนีไปอยู่ที่อื่น  ในขณะที่สุนทรภู่ มาถึงตำบลมะพร้าว ประมาณ พ.ศ.2350 ก็พบว่า หมู่บ้านมะพร้าวว่างเปล่าไม่มีบ้านเรือนหรือผู้คน  จึงกล่าวไว้ในนิราศว่ามีจระเข้ชุกชุม

                              ต่อมาในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 3 ประมาณ พ.ศ.2375  ได้มีราษฎรชาวมอญ  ซึ่งอพยพมาจากปทุมธานีบ้าง  มาจากอำเภอพระประแดงจังหวัดสมุทรปราการบ้าง  และอพยพมาจากที่อื่นๆบ้าง  ค่อยๆทยอยกันมาตั้งถิ่นฐานอยู่บริเวณนี้  เพราะเห็นว่ามีทำเลเหมาะสม  เนื่องจากบริเวณเหล่านี้มีโคกและเนินดินอยู่มากพอที่จะปลูกอาคารบ้านเรือน  ให้พ้นจากน้ำท่วมได้  บริเวณที่ชาวมอญมาอยู่ใหม่นี้พอจะอนุมานได้ว่า มีอยู่ 4 กลุ่ม หรือ 4 เกาะ ใกล้ๆ กัน กลุ่มหนึ่งอยู่ใกล้กับวัดบางเกลือในปัจจุบันนี้ อยู่ในเขตหมู่ที่ 3 ของตำบลบางเกลือ  กลุ่มที่สอง ปัจจุบันอยู่ในเขตหมู่ที่ 4  กลุ่มที่ 3 ปัจจุบันอยู่ในเขตหมู่ที่ 1 กลุ่มที่  ปัจจุบันอยู่ในเขตหมู่ที่ 1  หมู่บ้านที่ยังอยู่ทั้ง 4 กลุ่มนี้ ตั้งอยู่ใกล้กับคลองๆ หนึ่งไม่ทราบชื่อเดิม  ลำคลองนี้เป็นลำคลองที่ชาวเรือใช้ลำเลียงเกลือจากหมู่บ้าน ผีขุด ตำบลบางปะกง ไปขายในท้องถิ่นต่างๆ  จึงเรียกกันว่าคลองเกลือ (ปัจจุบันนี้เรียกว่าคลองศาลจ้าว)   หมู่บ้านทั้ง 4 จึงมีชื่อเรียกรวมกันว่า “ ตำบลบางเกลือ ” และใช้เป็นชื่อตำบลในเวลาต่อมา